KKTC serüvenim 1 yıl sürdü. Burada 100’e yakın maç anlattım. Takımlar tanıdım, oyuncular ile selamlaştım kelam ettim, teknik adamların sihrini gördüm. Kısıtlı, imkanlardan  imkan arayanların adresi. Çok emek, az para. Ama bolca Brütüs. Sırttan bıçaklananlar, bıçağın üzerindeki parmak izini silmeye çalışıp sana kucak açarken bir daha bir daha vuranlar. Çoook. Ama asıl önemlisi bir başkan var ki! Biz bazen hata yaparız bunu da görmezden geliriz diyor. Hata ne? Cezalı oyuncu oynatmak. Cezası 3-0 hükmen yenilgi her yerde. Ya KKTC’de ? Başkana göre boş ver gitsin. Bir de basın toplantısında bunu küfürle süsleyerek anlatıyor. Ne diyelim böyle başa böyle tarak. 

Borçlar Kanunu…
Dört büyük takım batmıştır.
Kurtuluş reçetesi yanmıştır.
Popüler kültür onları yok etmiş,
Mahkum oldukları düzen şaşkınlığın gizemi ile değil avazı çıktığı kadar bağırarak kapıdadır.
Borçları 1.4 milyar euro,
Ne demek?
Tüm ligi satsan takımları bu parayı bulamıyoruz.
O zaman kurtuluş devlette.
Sonuç devlet baba ne derse o…

Küfürlemece böylece cepleme
Bu ne demek?
Hakam maç yönetir,
Kararlar sinir bozar,
Klavye delikanlısı kardeşler ve öfkeli taraftar girer X adresine yazar,
Sinkaf, küfür vs…
Hakemler avuçlarını birbirine sürter ve bu işi yapan avukatlarını arar….
Ne işi mi?
Küfür edenleri bulma operasyonu,
Sonrası gelsin pazarlık…
Davadan vaz geçeriz ama sizin evlat için 40.000 TL alalım yoksa çocuk sabıkalı olacak
Baba Anne heyecan içinde öder.
Bitmez.
Yine ararlar…
Birde dava masrafları var.
Evlat için o da ödenir..
Sonrası mı…
Devam yeni isimlere …
Hatalı kararlar çıldırtırcasına gelince…